dimarts, 17 de febrer del 2015

Socialización del cachorro: Preguntas frecuentes, dilemas y otras cosas.

Cuando adoptamos un cachorro canino, a menudo se nos presentan un montón de dudas sobre cómo hacerlo lo mejor posible para conseguir el mejor perro adulto del mundo. El asesoramiento individualizado aun no está suficientemente a la orden del día, así que debemos encontrar respuestas por nuestra cuenta. En este artículo intentaré allanar un poco el camino... 

¿Qué es el llamado período de socialización?

A todos nos suena, pero pocas veces nos lo han explicado. Resulta que el largo y curioso proceso de la domesticación nos ha dado la oportunidad de disponer de un tiempo más amplio en los perros (respecto a los lobos) en el que la presentación de estímulos nuevos podrá ser aceptada con mayor sensibilidad y a la vez con más facilidad de habituación. El miedo aun no ha aparecido en la vida de nuestros mejores amigos, así que su preocupación ante la novedad es menor durante este período de lo que podrá llegar a ser más adelante. 


Por paradójico que parezca, la inmadurez del sistema nervioso de los cachorros entre las 3 y las 12 semanas aproximadamente, nos permite ofrecerle contactos positivos o neutros con elementos que se encontrará habitualmente en el futuro. 

¿A qué estímulos deberíamos exponerle, siempre gradualmente, antes de los 3 meses? 

Personas desconocidas y con diversos elementos salientes como paraguas, bastones, chubasquero, etc. 

Niños de diversas edades: no se mueve igual ni emite los mismos sonidos un bebé, un niño de 2 años y un niño de 7. 

Perros de diversos tamaños, edades, etc. 

Sonidos: el aspirador, el minipimer, el motor de una harley, etc. 

Vehículos: ir en coche, caminar cerca de vehículos en la calle. 

Veterinario: ir de visita al veterinario simplemente para darle un premio y presentarle a su futuro médico puede ser una buena idea. Es importante también informarse de la formación de éste en temas de comportamiento. 

Animales de otras especies con los que quizás convive en el futuro: gatos, conejos, etc. 

Diversas superfícies, escaleras, ascensores, etc. 

* Si se tienen dudas de cómo hacer este proceso, podéis dejar la pregunta en este blog o solicitar asesoramiento práctico (hay cosas que no se pueden explicar). 

El dilema: ¿Qué hago? ¿Espero a que las vacunas hagan el 100% de su efecto (hacia el 3r mes) o empiezo antes a presentarle estímulos importantes? 

Hablando de este tema con diversas personas, algunas de ellas veterinarias y otras educadoras caninas o etólogas, lo que puedo decir al respecto es que no es posible vivir este proceso de forma impecable sin asumir un cierto riesgo en los dos ámbitos: salud física - comportamiento. Así, a los propietarios con ganas de prevenir problemas de comportamiento os diría que valoréis por vosotros mismos los pros y contras de cada opción. Como los extremos pocas veces funcionan, me decantaría por una apuesta intermedia en la que podamos ir dando pasos, con el objetivo de socializar a nuestro perro, sin dejar totalmente de lado el tema sanitario. 

Para ello, podemos quedar con algún conocido que sepamos tiene el perro en perfecto estado de salud y con sus vacunas al día y hacer la presentación en un entorno con poco tránsito de perros desconocidos. También podemos llevar a nuestro cachorro en brazos y acercarnos (preguntando antes) a algún perro del barrio que empecemos a conocer. Lo llevaremos a zonas al principio poco transitadas y poco a poco iremos aumentando el grado de estimulación. Le presentaremos niños que sepamos nos escucharán cuando les demos alguna instrucción y que no lleguen a "agobiar" al cachorro. Para generar una buena relación entre ellos, por ejemplo, les podemos dar algún premio para que el perro entienda "niño-premio". 

También es recomendable informarnos sobre los llamados "cursos de cachorro" en los que además de dar pasos de forma clara y controlada en pro de la socialización, podréis aprender a educar (respetando su bienestar, tratándolo siempre con la paciencia y la suavidad que se merece un cachorro) desde el principio. 

Posibles consecuencias de la falta de socialización (entre otras): 

Una vez ya tenemos un compañero que, por el motivo que sea, no se ha socializado correctamente podemos encontrarnos con algunos problemas: 

Miedo, que podrá manifestarse de diversas maneras: ladrido en la calle, agresividad, etc. 
Inhibición en el comportamiento y, en casos extremos, parálisis (síndrome de privación sensorial). 
Trastornos relacionados con la ansiedad y el estrés. 

A base de trabajar correctamente, se puede conseguir una mejoría en muchos de estos casos hasta el punto de conseguir un animal más adaptado y menos preocupado por el mundo que le rodea. 

Suerte y a empezar! 



3 comentaris:

  1. Hola,

    Tenia uns dubtes haviam si tu mels poguesis redoldre. La meva gossa sempre k la acariciem i ella sempre intenta mosega la ma i tmb va a buscar molt els peus. I laltre es que li ha agafat devocio x la cortina del menjador lintento corregir, distreure mb altres coses pero sempre torna a mosegarla.

    En algun momnt al voler agafarli la pilota a fet el intent de gruñir.

    Gracies

    ResponElimina
  2. Hola Lluis, si em deixes el teu email em poso en contacte. Necessito fer-te algunes preguntes més.

    Gràcies!

    ResponElimina
  3. Moltes gràcies per participar Lluís! Ja tens la info al teu email.

    ResponElimina