divendres, 27 de març del 2015

Guia d'estimulació mental per a gossos

 En condicions naturals, els gossos es passarien una part important del temps de vigília buscant aliment i consumint-lo. El que succeeix és que als gossos urbans que s’alimenten de pinso concentrat els sobra molt de temps lliure. ¿Què podem fer per a mitigar el seu avorriment a part de treure’l diversos cops al dia al carrer, entrenar amb ell/a ordres bàsiques d’educació, apuntar-nos a algun club esportiu o deixar que es relacioni amb d’altres gossos i persones?

El primer pas serà prendre consciència de que el propi domicili pot ser un lloc on el gos s’entretingui de forma tranquil.la i on podrem estimular les seves capacitats, premiant la calma i guiant nosaltres les seves rutines d’activitat i descans. 

Compte amb les addicions a la pilota!

Per una banda tenim la possibilitat d’aprofitar un recurs tan important com és el menjar per a mantenir ocupats els nostres animals i per altra, l’enriquiment de l’ambient amb altres tipus d’estímuls.

Hi ha moltes activitats que podem proposar al nostre gos amb les que cobrirem les seves necessitats a nivell mental i, a l’hora, estarem fomentant la seva independència, estimulant la seva intel·ligència i el seu olfacte i prevenint els problemes de comportament derivats d’excés d’energia, avorriment o excitabilitat: comportaments per a cridar l’atenció, destructivitat, estereotípies, destructivitat, etc.

A continuació us deixem algunes idees...


Joguines casolanes:

à Ampolla de plàstic amb forats i premis a dins. Podem penjar-la amb una corda o deixar-la al terra.

à Caixa de cartó: si és gran, per a que s’hi fiqui a dins, li podem ensenyar a entrar i sortir; si és petita, li posem premis a dins i li deixem per a que els vagi recuperant.

à Cartró de paper de cuina: posem premis a dins.

à Roba vella: farem nusos amb una samarreta vella i amagarem boletes de pinso o premis en ells. Al principi ho farem fàcil i cada cop ho anirem complicant a mesura que vagi aprenent.

à Menjar congelat: ficarem en un got de plàstic boles de pinso i l’aigua suficient per a cobrir tot el got. Ho congelarem i esperarem el moment adequat per a donar aquella dosi de pinso que li durarà molt més que mai!


Jocs en els que podrem participar:

à Diem “busca” i li deixem 3 o 4 boletes de pinso pel terra. Quan hagi entès la paraula després de diverses associacions direm “busca” i haurem amagat una boleta a prop i amb una dificultat baixa. Anirem jugant fins que aprengui a buscar amb cada cop més complexitat. Quan volem acabar el joc direm: “ja està” i marxarem.

à Mossegadors: Les sessions curtes de joc controlat utilitzant mossegadors també són interessants. Per a això, caldrà un assessorament previ per part d’un professional del comportament caní.

à “Endevina on està el premi”: Posarem tres gots de plàstic boca terrosa. En un d’ells hi amagarem un premi. De més fàcil a més difícil, ensenyarem el nostre gos a detectar on es troba!

à Entrenament amb clicker: Ensenyarem habilitats noves als nostres gossos a partir d’un mètode revolucionari. Aprendrà trucs divertits com passar per sota les nostres cames, saludar, pujar i baixar d’algun lloc, etc.


Joguines interactives a la venta per internet:

à Kong simple: un Kong ben omplert hauria de mantenir el nostre gos entretingut una bona estona. Aquest tipus de joguines sí que li podrem deixar encara que no estigui supervisat.

à Altres joguines marca Kong: Wobbler (un objecte que manté l’equilbri mentre el nostre gos li dona cops amb la pota o el nas per a que caiguin boletes de pinso o premis) i d’altres que es poden consultar a la web oficial. 
                 
à Puzzles o jocs en els que el gos ha d’aprendre quin és el comportament que li proporciona el premi (Nina Ottosson). Són estones de joc en les que el gos ha de pensar i que haurem de supervisar. 

A més de totes les activitats anteriors, també podem oferir altres estímuls:

à Objectes impregnats d’olors noves per a ell/a.

à Sons de la natura o d’animals.

 Pàgines web d'interès: 
http://www.nina-ottosson.com
http://www.zooplus.es/shop/tienda_perros/juguetes_deporte_perros/kong/kong/139584

Moltes gràcies per l’atenció.


Qualsevol dubte: silvia@indicans.cat

dilluns, 16 de març del 2015

El juego: el gran olvidado

Cuando crecemos, muchas veces nos olvidamos de jugar. Sólo recuperamos esa actitud especial cuando nos encontramos cara a cara con un niño que nos vuelve a despertar.

Después de asistir este fin de semana a un seminario llamado "El poder del joc", tengo más ganas que nunca de jugar y, aun más, de jugar bien. Parece un poco contradictorio: ¿juego mientras me olvido de los problemas y disfruto pero a la vez debo hacerlo de una determinada manera? Pues sí. Pero lo genial de todo es que a medida que aprendes cómo jugar con tu perro de una forma más ordenada, estructurada, con señales concretas y una comunicación clara entre medio, cada vez es más fácil disfrutar de ello de forma más natural.  

Algunos puntos que destacaría: 

- La importancia de la confianza que construimos en nuestro perro también en el contexto de juego. Si le quitamos los objetos que tiene de forma habitual, lo que veremos será que el perro se aleja de nosotros cuando encuentra algo interesante. Con la metodología de "El poder del joc" lo que se aprende es a generar todo lo contrario: nosotros + un juguete adecuado somos la mejor posibilidad para el perro. 


- Las señales que creemos dar no son las mismas que las que verdaderamente percibe el perro. Cuando entrenamos, lo más común es que estemos dando información extra de forma continua o que estemos cometiendo muchos errores de forma totalmente inconsciente. Debemos aprender a ser claros, limpios con nuestros movimientos, para que el perro se sienta cómodo y avance. Muchas veces, somos nosotros mismos los que provocamos confusión. 

- En un contexto lúdico, todos estamos más relajados. Los animales aprenden disfrutando y comprenden un sistema de comunicación basado en las consecuencias que más tarde podremos ayudarle a generalizar a otros contextos cotidianos. Si hace lo que esperamos, obtendrá lo que quiere. 

- El juego puede ser una herramienta muy útil para crear y para modificar. Si aprendemos a utilizar las bases del juego en educación canina, podemos ayudar aún más a propietarios que empiezan con un cachorro, que quieren aprender ejercicios iniciales e incluso avanzados y también a aquellos que tienen problemas con sus perros. 

La formación continuada es la base de los buenos profesionales! Con muchas ganas de aplicar todo lo aprendido y de incorporar nuevas herramientas en el día a día! ¿Te apuntas? 

dilluns, 2 de març del 2015

¿Por qué puedo ser un gran compañero de un perro y no tener que pasar antes que él por las puertas?

Justo ayer leí por casualidad una "guía para el asesoramiento a adoptantes". Tengo que reconocer que como ya era un poco tarde y el día había sido intenso, la leía un poco en diagonal por si había algun detalle novedoso en el que ya profundizaría al día siguiente. De repente mis ojos percibieron algo que me pareció una broma irónica... Pero no lo era. 

Rápidamente envié el mensaje a un grupo de compañeros con los que siempre puedo contar en cuanto a etología se refiere. Gente joven, con una larga carrera por detrás y por delante, gente que ama a los animales y se preocupa por estudiarles y conocerles cada vez un poco más sin perder nunca el respeto por su bienestar. Entre todos, vamos a escribir para intentar retirar esta publicación que tanto puede hacer sufrir a un animal recién adoptado, que se merece un hogar en el que las personas le traten de forma justa, evitando falsas creencias y apostando por una educación moderna, respetuosa y de calidad. Si ya es importante siempre, venga de donde venga el perro (el gato o el animal que sea) imaginad lo crucial que es un asesoramiento de calidad cuando el animal ya ha sufrido bastante en su triste pasado. 



¿Es necesario comer siempre nosotros antes que el perro para que no se piense que es el jefe?

Lo que os puedo decir, para quien quiera empezar con buen pie con su nuevo compañero, es que este tipo de consejos ha quedado superado por muchas otras ideas y técnicas que nos permiten comunicarnos con los animales sin necesidad de ir dejando clara nuestra superioridad en cada esquina. 

Aunque a veces sea difícil cuando no tenemos una base, podemos hacer entender a nuestro perro que somos sus compañeros y sus guías a la vez, pero no hace falta someterlos con arcaicos comportamientos. 

Si el perro come antes que nosotros, probablemente tendrá menos hambre cuando comamos nosotros y podremos educar mejor su comportamiento mientras estamos a la mesa.  En realidad, no importa cuándo coma, mientras aprenda a no obtener comida en base a un comportamiento que no queremos prolongar, como ladrar, saltar, etc. La hora de la comida también nos puede servir para entrenar alguna habilidad y potenciar el autocontrol (hasta que no está sentado y quieto no le ponemos el pienso). Nos irá bien aprender sobre el principio de Premack, según el que conductas menos probables pueden hacerse más probables gracias a otras preferidas por el animal. 

¿Tenemos que salir siempre antes por la puerta? 

Si Max quiere salir el primero por la puerta no es porque quiere adueñarse de la casa ni ser tu jefe, lo que pasa es que tiene ganas de salir a la calle. En caso de que desees que salga con más tranquilidad, puedes aplicar Premack (hasta que no estés sentado no abro la puerta). Si lo hacemos siempre así estaremos siendo consistentes en el tiempo y predecibles. Así, trabajando de una forma correcta y constante, podremos ser un guía, una referencia, pero no un jefe prehistórico. 

En realidad, lo mismo sucede con un abanico muy amplio de comportamientos que el día a día nos pueden costar de entender y abordar, pero que podríamos resolver con un buen asesoramiento. 

Espero haberme explicado correctamente. Si tenéis dudas... contactad y lo hablamos.